De ondernemer en de DGA - april 2018

Als een dga aanmerkelijkbelangaandelen schenkt, is onder voorwaarden een doorschuiving van de aanmerkelijkbelangclaim mogelijk. In beginsel is doorschuiving niet mogelijk als de overdracht van de aandelen plaatsvindt tegen schuldigerkenning, gevolgd door een gehele of gedeeltelijke kwijtschelding van de vordering. In een nieuw besluit keurt de staatssecretaris van Financiën goed dat doorschuiving in deze situatie wel mogelijk is mits onmiddellijk na de overdracht tegen schuldigerkenning een onherroepelijk kwijtschelding van de koopschuld plaatsvindt. Daarnaast moet zijn voldaan aan de overige voorwaarden voor doorschuiving. Bovendien moet de verkrijger akkoord gaat met een dienovereenkomstige verlaging van de verkrijgingsprijs. Bij een gefaseerde kwijtschelding geldt de goedkeuring niet voor de tweede en volgende kwijtschelding.

Op verzoek heeft de staatssecretaris van Financiën enkele documenten over leningen tussen dga’s en hun B.V.’s openbaar gemaakt. In een van deze documenten krijgen medewerkers van de Belastingdienst tips over hoe om te gaan met een lening tussen zulke gelieerde partijen. Volgens dit document moet de inspecteur bij de toetsing op zakelijkheid een vaste volgorde aanhouden. Eerst moet hij nagaan of sprake is van een echte lening dan wel een kapitaalverstrekking. Is sprake van een echte lening, dan zijn de volgende stappen het toetsen op onzakelijk debiteurenrisico en vervolgens verdere zakelijkheid van de lening. Het document wijst inspecteurs erop dat zij de rente kunnen corrigeren zonder daarmee onzakelijkheid van de lening uit te sluiten. Maar dan moet de inspecteur wel uitdrukkelijk stellen dat sprake is van een borgstellingsanalogierente. Daarnaast moet hij stellen dat hij van mening is dat de schuldeiser een onzakelijk debiteurenrisico loopt.

Soms behaalt een B.V. een boekwinst met de verkoop van een bedrijfsmiddel en laat zij deze boekwinst ten goede komen aan haar aandeelhouder(s). Deze situatie deed zich ook voor in een zaak voor Hof Amsterdam. In deze zaak had de Belastingdienst het standpunt ingenomen dat de onttrekking van de boekwinst op een verkocht pand betekende dat de B.V. geen herinvesteringsvoornemen had. Zij mocht daarom van de fiscus geen herinvesteringsreserve vormen. Het hof vond deze redenering te ver gaan. De B.V. wist aannemelijk te maken dat haar beleid was gericht op het uitbreiden van haar huizenbestand. Bovendien had zij in het jaar na de vervreemding van de onroerende zaken een flink bedrag geïnvesteerd in andere onroerende zaken. Zij beschikte dus kennelijk over voldoende andere eigen middelen of kon voldoende krediet krijgen. Het hof stond daarom toe dat de B.V. een herinvesteringsreserve vormde.